امروز مادران صلح کردستان لبریز از بغض و اشک جوانان خونین مال وطن دیگر طاقت تحمل رنجش رو به افزون و داغدار شدن مادران دیگر را ندارد.مادرانی که هر لحظه ثمره عمرشان در گرو عشیرهای از ناپاکان به تاراج می‌رود.
چگونه امکان دارد که چنان کسانی به خود جرات می‌دهند عزیزانمان را پیش چشم همگان با تمامی وقاحتشان به دار می‌آویزند،به گلوله می‌بندند و زیر شکنجه می‌کشند و ملت را نیز به سخره می‌گیرند.آیا تاکنون فهمیده‌اید مادری که فرزندش را از دست می دهد چه بار گرانی بر دوش می کشد،آنگاه که حتی از دیدن فرزند بی جانش هم دریغش می کنند و حتی کوچکترین یادگارش که مزارش باشد را از او سلب می کنند، می دانید درون مادری که در انتظار وصال فرزندش است وصف ناشدنی ست؟
امروزه صدها تن از این فرزندان ملت تن‌هایشان با استخوانهای عریان شده‌ی این عشیره‌ی ناپاک دریده و نفس‌شان با پوست چروکیده از سیر تاج و تختِ خونینشان گرفته شده و می شود.
امروز تنها چند نفر خونین‌بخت نشده‌اند امروز خونین‌بختان دوباره به یادمان می‌آیند.آنقدر زمان به عقب رانده می‌شود که چه جنایاتی در سیر این زمان روی داده باشد به یادمان می‌آید و هر لحظه اشک و بغض چندچندان.
در شرایطی به سر می‌بریم که دین و مسلک و هر آنچه جانمایه‌ی ملت است را به بازی گرفته‌اند و ملت را از ارزشها پوچ کرده‌اند به نام عشیرهای ناپاک. خود را نماینده مردم خوانده و هر آنچه را که ارزشی داشته باشد به خود می‌آلایند.چنین است رسم ناپاکان که نگزارند خونین‌روزانمان را با خونین‌تنانمان حتی بگذرانیم ،باورشان کنیم ،به یادشان آوریم ،در پس افکارشان آرام گیریم و با مزارشان خلوت کنیم.این اشک لبریز باید به جایی بریزد،کم نیستند مادران لبریز از اشک .
ما به عنوان مادران صلح کردستان که سالهای مدیدی‌ست داغ عزیزان را با رنج‌ها در خود پرورانده‌ایم و دیگر راهی برای تحمل هتک حرمت شهدای راه آزادی را نداریم ،از تمامی مردم شریف ایران زمین خواستاریم تا روز دوشنبه مصادف با هفتمین روز شهادت دوتن از جوانان رشید این مرز و بوم(صانع ژاله و محمد مختاری) را تعطیل و فعالیت عادی روزانه خود را به حرمت تمامی شهدای راه آزادی متوقف نمایند و در روزهای بعد و بلکه ماه های در پی به عنوان نارضایتی مدنی از پرداخت هرگونه قبض حکومتی خودداری نمایند.
باشد که ناپاکان به رنگ و بوی وطن سیقل یابند.
۲۸ بهمن ماه 1389
مادران صلح کردستان
چگونه امکان دارد که چنان کسانی به خود جرات می‌دهند عزیزانمان را پیش چشم همگان با تمامی وقاحتشان به دار می‌آویزند،به گلوله می‌بندند و زیر شکنجه می‌کشند و ملت را نیز به سخره می‌گیرند.آیا تاکنون فهمیده‌اید مادری که فرزندش را از دست می دهد چه بار گرانی بر دوش می کشد،آنگاه که حتی از دیدن فرزند بی جانش هم دریغش می کنند و حتی کوچکترین یادگارش که مزارش باشد را از او سلب می کنند، می دانید درون مادری که در انتظار وصال فرزندش است وصف ناشدنی ست؟
امروزه صدها تن از این فرزندان ملت تن‌هایشان با استخوانهای عریان شده‌ی این عشیره‌ی ناپاک دریده و نفس‌شان با پوست چروکیده از سیر تاج و تختِ خونینشان گرفته شده و می شود.
امروز تنها چند نفر خونین‌بخت نشده‌اند امروز خونین‌بختان دوباره به یادمان می‌آیند.آنقدر زمان به عقب رانده می‌شود که چه جنایاتی در سیر این زمان روی داده باشد به یادمان می‌آید و هر لحظه اشک و بغض چندچندان.
در شرایطی به سر می‌بریم که دین و مسلک و هر آنچه جانمایه‌ی ملت است را به بازی گرفته‌اند و ملت را از ارزشها پوچ کرده‌اند به نام عشیرهای ناپاک. خود را نماینده مردم خوانده و هر آنچه را که ارزشی داشته باشد به خود می‌آلایند.چنین است رسم ناپاکان که نگزارند خونین‌روزانمان را با خونین‌تنانمان حتی بگذرانیم ،باورشان کنیم ،به یادشان آوریم ،در پس افکارشان آرام گیریم و با مزارشان خلوت کنیم.این اشک لبریز باید به جایی بریزد،کم نیستند مادران لبریز از اشک .
ما به عنوان مادران صلح کردستان که سالهای مدیدی‌ست داغ عزیزان را با رنج‌ها در خود پرورانده‌ایم و دیگر راهی برای تحمل هتک حرمت شهدای راه آزادی را نداریم ،از تمامی مردم شریف ایران زمین خواستاریم تا روز دوشنبه مصادف با هفتمین روز شهادت دوتن از جوانان رشید این مرز و بوم(صانع ژاله و محمد مختاری) را تعطیل و فعالیت عادی روزانه خود را به حرمت تمامی شهدای راه آزادی متوقف نمایند و در روزهای بعد و بلکه ماه های در پی به عنوان نارضایتی مدنی از پرداخت هرگونه قبض حکومتی خودداری نمایند.
باشد که ناپاکان به رنگ و بوی وطن سیقل یابند.
۲۸ بهمن ماه 1389
مادران صلح کردستان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر