خبرگزاری کار ایران از اخراج ۳۰ درصد از کارگران واحدهای تولیدی سراسر کشور از ابتدای سال ۹۱ خبر داد و با اشاره به وضعیت بحرانی این واحدها، هشدار داد که با ادامه روند فعلی، تا پایان سال جاری بخش عمده‌ای از کارگران فعال در واحدهای تولیدی اخراج می شوند.
در گزارش این خبرگزاری وابسته به خانه کارگر ایران، به نقل از یک فعال کارگری اعلام شده که از ابتدای سال ۹۱، یعنی از سه هفته قبل، قرارداد کاری ۳۰ درصد از کارگران واحدهای تولیدی تمدید نشده است. وی همچنین پیش بینی کرده که این روند، در طول سال ۹۱ ادامه داشته باشد.
این در حالی است که دیروز و امروز هم خبرگزاری ها از چند مورد تجمع اعتراضی در برابر ساختمان های ریاست جمهوری، وزارت کار و مجلس گزارش داده اند و نمایندگان مجلس و فعالان اقتصادی هم در مصاحبه هایی از بحران اقتصادی و معیشتی در ماههای در پیش رو ابراز نگرانی کرده اند.
کارگران فقط برای زنده ماندن تلاش می کنند
در گزارش خبرگزاری ایلنا به نقل از فرامرز توفیقی، وی با تاکید بر اینکه در حال حاضر کارگران فقط برای زنده ماندن تلاش می کنند، گفته است: کارفرمایان دیگر توان اداره واحدهای تولیدی را ندارند، طی سال ۹۰ هم کارفرمایان با حذف نظام رفاهی و برخی از کالاهای اساسی کارگران، سعی کردند بنگاه تولیدی را با حداقل‌ها اداره کنند.
این فعال کارگری که در کمیته تعیین مزد نیز عضویت دارد، همچنین از بلاتکلفی کارفرمایان و کارگران در سال جاری خبر داده و گفته است: کارفرمایان به علت اعمال سیاست‌های تحریم نگرانی از فاز دوم اجرای قانون هدفمندی و عدم ارائه بسته های حمایتی در بلاتکلیفی کامل به سر می برند. در صورتی که دولت از ارائه بسته‌های حمایتی خودداری کند کارگران در سال جاری با بحران بیکاری مواجه خواهند شد.
وی با اشاره به نامگذاری امسال با عنوان حمایت از کار و تولید، از پرداخت نشدن یارانه واحدهای تولیدی توسط دولت انتقاد شده و تصریح شده است: طی سال گذشته تعداد زیادی از واحدهای تولیدی تعطیل و ورشکست شدند و در صورت عدم ارائه بسته‌های حمایتی دولت به کارفرمایان پیش بینی می شود تا پایان سال جاری بخش عمده‌ای از کارگران فعال در واحدهای تولیدی اخراج شوند.
سال جنگ با کارگران و صاحبان تولید؟!
سال ۹۱ در حالی از سوی مقام رهبری به عنوان حمایت از کار و تولید ملی نامگذاری شده که همه نشانه ها از تشدید روند سقوط اقتصاد کشور و تضعیف موقعیت کارگران و اقشار کم درآمد حکایت می کند.
این در حالی است که جمعه گذشته رئیس ستاد نماز جمعه تهران اخطار داده بود شعار حمایت از تولید ملی باید در دستور کار همه قرار بگیرد، و افزوده بود: «اگر فرد یا جریانی تلاش کند تا بحث حمایت از تولید ملی به حاشیه رانده شود ما در نماز جمعه آن را رسوا خواهیم کرد و ما مقابل کسانی که بر سر راه آن سنگ‌اندازی کنند خواهیم ایستاد. امسال سال حمایت از تولید ملی بوده و نباید شعار دیگری بر این شعار غلبه پیدا کند.»
پیش از او هم محمدرضا نقدی٬ رئیس سازمان بسیج مستضعفین، به همه نهادهای دولتی و خصوصی کشور اعلام کرده بود که باید شعار رهبری را جدی بگیرند و اگر «کوتاهی» کنند «مواخذه» خواهند شد.
اما به نظر می رسد بیش از هر کسی، دولت و حامیان آن در رأس حاکمیت، این شعار را جدی گرفته اند. دست کم شکسته شدن رکورد اخراج بی سر و صدای کارگران در هفته های اخیر، نشان از همین موضوع دارد.
در این میان، آنچه که مبهم است و همچنان در ابهام باقی خواهد ماند، سرنوشت هزاران کارگری است که خود و خانواده شان این روزها باید به طور ناگهانی با شوک بیکاری و تبعات ناشی از آن دست و پنجه نرم کنند.
امروز که ۸۰۰ کارگر کارخانه صنایع فلزی ایران در حد فاصل میدان پاستور تا نهاد ریاست جمهوری تجمع کرده بودند، ایلنا به نقل از یکی از این کارگران نوشت: مشکل ما سالهاست که مانند یک تاول چرکین وجود داشته، اما اینک سر باز کرده است. مشکل آنجاست که قانون کاری که به این خوبی نوشته شده از جانب کارگران عملی می‌شود اما متاسفانه با اینکه وظیفه دولت اجرای قانون است، به هر طریق از وظایفش شانه خالی می‌کند.
یا کارگر دیگری که او هم اخراج شده و معترض است، شرح حال و روز خود را که حال و روز بسیاری از مردم است، چنین می گوید: من ۴ فرزند دارم که یکی‌شان ۱۰ سال پیش با بیماری سرطان فوت کرد و علت مرگ زود هنگامش وضعیت بد اقتصادی و مالی من بود که در ادامه معالجه‌اش کم آورده بودم و همیشه خودم را مقصر می‌دانم. همسرم هم بیمار بود و نیاز به عمل داشت که از توانم خارج بود. بار‌ها از مسئولین کارخانه درخواست پرداخت معوقاتم را برای معالجه همسرم داشتم اما اهمیتی نمی‌دادند. خوشبختانه همسرم با قرض گرفتن از دوستانم جراحی شد اما هنور بدهی آن عمل پرداخت نشده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر